Yazar, Ozan, Şair, Can Yoksul, 1949 Yılında Çorum’un Tolamehmet köyünde dünyaya geldi. İlk okulu köyünde okul olmadığından Çorum merkezde zorluklarla bitirdi.

Aşağıda Can Yoksul’un kendi ağzından hayatını anlatacağım.

Kitapları; Bozkırların çocuğu- 1970,   Deli 1974,  Gündönümü,1980, Zulada kalan türküler 1980,  Seni unuturmuyum seni 1983,  Panzerler Postallar Darağaçları 1986, Allı Turnam Dergisi  ve İnsanlığın Türküleri.

Arkadaşlığımız 1981 senesinde başladı. Çorumda Aşık Borani’yi anma gecesine kadar görüşmelerim sürdü. Köy- Koop yöneticiliği (1968-78) yaptı.

“ Öğrenciliğimde defter bulsam kalem bulamazdım.  Üst- baş perim perişandı. Genede okula gidebilmenin sevinci içindeydim. Çünkü,çoğu köylerde okul yoktu henüz…… Binbir zorlukları yenerek ilkokulu bitirdim.

Ve bir gün köyden kente gelen çocuklarla sınav salonlarına doldurulduk. Kendimi Hasanoğlan yatılı okulunda buldum.

Hasanoğlan benim için bulunmaz bir fırsattı. Burada haala köy ensitüsünün kokusu vardı. Aldığımız eğitimle kendimizi dünyanın en bilgili insanı sanıyorduk.

Ülkemizdeki sosyo – ekonomik yapının giderek alt-üst olması, karmaşıklaşması zaten allak- bullak olan kafamızı biraz daha karıştırdı. Kapitalizm hayatın her alanına damga vurmaya, sınıflar mücadelesini keskinleştirmeye başladı.

İşte böylesi bir dönemde, bana düşen yeni görev vardı. İlkokul öncesi alfabeyi nasıl sökmeye çalıştıysam, şimdi, hayatı, toplumuda yeni baştan öğrenecektim. Başka bir çareside yoktu zaten.

Köylerde, kentlerde yıllarca halkımızın içinde bulundum. Halkın ekonomik- demokratik, siyasi ve politik mücadelesinde yer aldım. Acılarını, sevinçlerini, öfkeierini, özlemlerini, törelerini yaşadım birlikte. Ağıtlarını, türkülerini, anı, öykü ve masallarını dinledim. Namazda kıldım, halayda çektim. Duada okudum, sinsinde oynadım. Açta kaldım,  açta doyurdum.

Garsonluktan öğretmenliğe, inşaat işçiliğinden bir kuruluşun müdürlüğüne, seyyar satıcılıktan kooparatifçiliğe, çiftçilik, çobanlıktan gazeteciliğe, değin bir sürü işlerle uğraştım. Servet kazanamadım ama çok dost kazandım.”

Can Yoksul 03.01.2025 tarihinde edebiyat severleri, Çorum halkını, akraba ve dostlarını arkada bırakarak hayata veda etti. Şimdi doğduğu toprak olan, Tolamehmet köyüne yerleştirildi.

Yüzlerce insan vardı, öğretmen, yazar ve okurları yakın dostları, onun şiirini okudu….

Güle güle Can Yoksul’um, Elveda hayata…. Işıklar içinde uyu.

Ademoğlu sana bir çift sözüm var

Her sözün peşine akıcı olma

Bilemezsin kimin kalbinde ne var

İnsana kem gözle bakıcı olma

Her kapıdan girme çürük özünen

Ya sözle incinir dost ya gözünen

Dudaktan bal şeker aksa sözünen

İnsanı insana takıcı olma

Hak diye haksıza varıp taptıysan

Şefaat bekleme yoldan saptıysan

Bir insana bir  iyilik yaptıysan

Dönüpte başına kakıcı olma

Yol alınmaz döne döne turunan

Koşma yangına alevinen korunan

Her iş fayda vermez yapzan zorunan

Kazığı kayaya çakıcı olma

Can Yoksul’a neler verdi bu dünya

Bağrına çok yiğit sardı bu dünya

Çok mazlum çok zulüm gördü bu dünya

Sakın ha sen de can yakıcı olma

Ali İhsan Sağmen

04.01.2025